۱۳۹۰ آبان ۲۱, شنبه

اگر امروز بتوانیم به جنبش در آییم، مسلما در هنگام جنگ تحصن هم نمیتوان کرد.

دوست عزیزی لینک داده بود و در آن از شرایط خوبی که میتوان در جنگ متصور شد، نکاتی را شمرده و در آخر اظهار داشتند که "در صورت قبول تمامی مواد فوق و با همکاری و احترام متقابل مردم و دولت آینده ایران روبرو خواهید بود ."
در جواب دوستمان میگویم که:
 تا وقتی که این رژیم یک مشروعیت دست و پا شکسته ای به ضرب و زور فریب برای خودش کسب میکرد، کشورهایی که طمع به ثروت (این ثروتی که به شما میگم بی اغراق ثروت هنگفتی است) ایران داشتند جور دیگری باجگیری میکردند. حالا که این رژیم آن مشروعیت را ندارد و در حال گذار سیاسی در حکومت هستیم، همین کشورهای فرصت طلب قصد دارند به بهانه جنگ دکان جدیدی برای بازار آشفته خود دست و پا کنند.(خدا رو شکر دیدیم چه حملاتی به تاسیسات لیبی شد.) حالا این وسط من برم بجنگم یا نرم چه فرقی میکنه؟ فقط در اولین روزهایی جنگ طبیعتا طی بمبارانی که نیروگاهها یا تاسیسات ایران خواهد شد، چنان بلایی سر این کشور میارن که تا مدتها بلبلی سوت بزنیم. همین چیزاست که شما و برخی فکر میکنند اعتراض برخی به جنگ، پشتیبانی از این نظام تلقی میشه. اتفاقا جنگ بهانه ای خواهد بود برای ایجاد بحران. یادمان نرود بسیاری از فجایع صورت گرفته توسط همین جانیان نشسته بر مسند قدرت از برکات جنگ بوده. اعدامهای دسته جمعی که کرور کرور و فله ای انجام میشد تنها در جو جنگ امکان پذیر میبود. مسلما با جو دیگری از جنگ، کمک بزرگی به از خدا بیخبران حاکم بر ایران خواهد شد. حیات این رژیم به بحران زنده است تا به کمک این بحران، آن را بر سر آزادیخواهان و دلسوزان این مملکت بکوبد. اگر امروز بتوانیم به جنبش در آییم، مسلما در هنگام جنگ تحصن هم نمیتوان کرد. و اگر امروز بتوانیم به حاکمیت مردم برسیم، مسلما در هنگام جنگ حاکمیت زور و قدرت و استبداد است که بر ایران حکم فرما خواهد بود.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر